در فاصلهی صد و پنجاه میلیون کیلومتری به دورِ (خورشید) می چرخد…
این سیاره ی سبزآبیِ کوچک و بیاهمیت…
خانه ی ما، سیارهای فوقالعاده، در منطقه ای خاص از منظومه شمسی، مکانی که آب می تواند به صورت مایع حاضر باشد. سیاهای پویا که در طول تاریخ 5/4 میلیارد ساله خود با تغییرات بزرگی روبروشده است. هر کجا که بنگریم، می بینیم حیات و محیط اطراف در ارتباط پیچیده و متعادلی هستند. شبکه ای پیچیده از فرآیندهای ژئوفیزیکی و زیست شناختی این تعادل را حفظ می کنند، تعادلی نسبتاً پایدار اما نه لزوماً ابدی.
اگر در منطقهی زیستپذیر اطراف یک ستاره، سیاره ای وجود داشته باشد، دمای سطحی اش بالاتر از نقطه انجماد و پایین تر از نقطه جوش آب خواهد بود. در نتیجه چنین سیارهای میتواند دارای آب مایع باشد، که میدانیم برای ایجاد حیات ضروری است. در منطقه ی زیستپذیر اطراف خورشید، در فاصله ی 150 میلیون کیلومتری سیارهای زیبا وجود دارد: زمین. این منطقه ی زیستپذیر خیلی گسترده نیست؛ اگر زمین به طرف مدار زهره حرکت کند به جهنمی تمام عیار تبدیل خواهد شد، و اگر به مدار مریخ نزدیک شود، تبدیل به جهنمی از یخ خواهد گردید.
در طول زندگی ما، در واقع در طول تاریخ بشر، زمین جایی پایدار و قابل اطمینان به نظر می رسیده است که بستری خاکی و سنگی برای ایستادن و استراحت کردن در اختیار ما قرار داده است. بله، زلزله های سهمگین، تسونامی ها، فورانهای آتشفشانی، طوفانها و گردبادها وجود دارند، ولی در کل زمین بدون تغییر و آرام به نظر می رسد. این موضوع بیشتر به این علت است که ما در دوره ای بسیار کوتاه روی زمین بوده ایم. زمین در دوره های زمانی میلیونها سال به نحو بارزی دچار تغییر و تحول می شود: قاره های مکان خود را تغییر داده اند، بین مرز واگرای قاره ها حوضه های اقیانوسی جدید بوجود آمده اند، در محل برخورد قاره ها با هم، رشته کوههای مرتفع و آتشفشانها بوجود آمده اند، و آب و هوا تغییراتی داشته است.
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !